Widok z Rakuskiej
Czuby (Velka Svistovka, 2037 m). W chmurach kryje się Huncowska Przełęcz
(ok. 2300 m), dalej na prawo Kieżmarski Szczyt, następnie Mały Kieżmarski
Szczyt (2513 m). Na zdjęciu po prawej Kieżmarski Szczyt widziany z Małego Kieżmarskiego Szczytu. W tle znajduje się Łomnica.
Kiżmarski Szczyt wznosi się po południowej stronie
górnej części Kieżmarskiej Doliny, nieco na pn.-wsch. od Łomnicy
(2632 m), od której oddziela go grań Wideł. Droga normalna wyprowadza
z siodła Huncowskiej Przełęczy bezpośrednio granią (bądź po prawej jej
stronie) na wierzchołek. Kieżmarski Szczyt był jednym z pierwszych wysokich
szczytów zwiedzonych w Tatrach, gdyż wchodzono na niego już na przełomie
XVI i XVII w., ale potem zapomniano o tym (Frolich David z innymi w czerwcu
1615 r.). W nowszych czasach pierwszy wszedł na ten szczyt botanik Eustachy
Wołoszczak (samotnie i boso) w 1858 r., natomiast zimą: Günter O. Dyhrenfurth
i Alfred Martin 8.03.1906 r.
